دانلود بهترین گل های روبرتو باجو
در این کلیپ دیدنی مجموعه ای از بهترین گل های روبرتو باجو ستاره سال های نه چندان دور تیم ملی فوتبال ایتالیا را ملاحظه خواهید کرد. باجو شاید یکی از خاطره انگیزترین فوتبالیست های کشورمان باشد. همه او را از جام جهانی 1994 می شناسند و پنالتی به یادماندنی او را در فینال به خاطر می آورند. در ادامه مختصری از زندگینامه باجو را مشاهده خواهید کرد:
روبرتو باجو (به ایتالیایی: Roberto Baggio) فوتبالیست نامدار ایتالیایی و از مشهورترین بازیکنان تاریخ فوتبال جهان است.
باجو در سال ۱۹۹۳ به عنوان مرد سال فوتبال اروپا انتخاب شد و جایزهٔ توپ طلای اروپا را کسب کرد. ظرافت بازی و تکنیکهای نرم باجو هر فوتبالدوستی را به تحسین او وا میداشت. نام مستعار او دم اسبی آسمانی می باشد. باجو برای بسیاری از تیمهای ایتالیایی از جمله فیورنتینا، یوونتوس، آ. ث. میلان، اینتر میلان، بولونیا و برشا بازی کرد.
باجو در ۳ جام جهانی نیز در تیم ملی ایتالیا بازی کرد. اوج درخشش او در جام جهانی ۱۹۹۴ بود. ایتالیا به لطف بازی درخشان باجو و نه قدرت تیمی، به فینال مسابقات جام جهانی ۱۹۹۴ آمریکا رسید. اوج درخشش روبرتو بازی یک هشتم نهایی در مقابل تیم قدرتمند نیجریه بود. جایی که هنوز هم فریادهای آریگو ساچی سرمربی تیم ملی ایتالیا در آن بازی در اذهان بسیاری باقیمانده است. گل بیادماندنی باجو در دقیقه ۸۹ آن دیدار کار را به تساوی و در نهایت پیروزی لاجوردیها کشاند.
با وجود اینکه او به خبره بودن در ضربات کاشته مشهور بود، آخرین پنالتی تیمش در فینال جام جهانی ۱۹۹۴ مقابل برزیل را هدر داد تا ایتالیا جام را از دست بدهد. آن پنالتی را میتوان سیاهترین نقطهٔ ورزشی باجو دانست. هرچند که فرانکو بارسی و دانیله ماسارو دو ضربه پیش از پنالتی باجو را از دست داده بودند. باجو در جام جهانی ١٩٩٨ هم نقش پررنگ و تاثیر گذاری در تیم ملی ایتالیا داشت. در سال ٢٠٠٢ با اینکه خیلی از کارشناسان فوتبال ایتالیا و دنیا اعتقاد داشتند که باجو باید به تیم ملی دعوت شود و در جام جهانی بازی کند اما سرمربی وقت ایتالیا (جووانی تراپاتونی) وی را به تیم ملی ملی دعوت نکرد و ایتالیا نیز جام کابوس واری را تجربه نمود. در ظاهرا سن باجو دلیل اصلی سرمربی ایتالیا بود. اما کارشناسان، خصومت شخصی تراپاتونی و بودایی بودن باجو را از دلایل لجبازی سرمربی ناکام ایتالیایی عنوان کردند. باجو در سال ۲۰۰۴ از فوتبال کناره گیری کرد و چندی بعد به عنوان رییس کمیته فنی فدراسیون فوتبال ایتالیا مشغول به کار شد. ولی پس از مدتی از این سمت استعفا داد.