حسابداری استهلاک و حفظ سرمایه(فصل 15 تئوری هندریکسن)
حسابداری استهلاک و حفظ سرمایه یکی از بحث های مهم و قدیمی در حسابداری مالی است که هم از نظر گزارشگری مالی و هم از نظر مقاصد مالیاتی اهمیت زیادی دارد. چند روش محاسبه استهلاک برای دارایی های ثابت در ایران عبارتند از : روش خط مستقیم، روش مجموع سنوات، روش نزخ نزولی، روش نزولی با نرخ مضاعف و روش تعداد تولید. هر یک از این روشها در جای خاصی کاربرد دارند و هرکدام مزایا و معایبی دارند. ساده ترین روش، روش خط مستقیم بوده و پرکاربرد روش برای اداره مالیاتی روش نرخ ثابت می باشد. البته این نرخ ثابت برگرفته از روش نزولی است.
در ساختار سنتی حسابداری، استهلاک یعنی فرآیند تخصیص ارزش اقلام ورودی (که معمولاً برابر است با ارزش بهای تمام شده اولیه یا ارزش تجدید نظر شدۀ داراییهای ثابت) برعمرمفید دارایی یعنی سالهایی که بتوان از این دارایی استفاده کرد. در فرآیند استهلاک معمولاً تاکید اصلی بر محاسبۀ هزینه دوره است که باید با درآمدگزارش شده در آن دوره مقایسه شود که این با اصل مقابله درآمد با هزینه مطابقت دارد. این هزینه یا به صورت هزینه دوره و یا در قالب بهای تمام شده یک محصول تخصیص می یابد. به ندرت امکان دارد که شیوۀ تعیین ارزش اقلام تشکیل دهندۀ ترازنامه مورد توجه قرار گیرد، و فقط کل مبلغی را که باید به دوره های آینده تخصیص داد، مورد توجه قرار می گیرد.درمورد استهلاک مشکل جدی این است که نمی توان از هیچ یک از روشهای تخصیص به صورت کامل دفاع کرد. یعنی نمی توان مدعی شد که یک روش تخصیص نسبت به سایرروشها برتری دارد و دفاع ازاین دیدگاه غیرممکن است. مشکل دیگر این است که، برای تخصیص بهای تمام شده اولیه یا ارزش تجدید نظر شده (پس از کم کردن اسقاط) به دوره های زمانی و تبدیل این مبلغ به هزینۀ دوره یا هزینۀ (بهای تمام شده) محصول، هیچ فرمول یا الگوی مشخصی وجود ندارد، زیرا در این راستا باید برآوردهایی انجام شود.
این پست از سایت ایرانی دیتا به دانلود رایگان با لینک مستقیم یک فایل پاورپوینت (powerpoint) خلاصه ای از فصل پانزده کتاب تئوریهای حسابداری اثر هندریکسون در مورد استهلاک و حفظ سرمایه اختصاص یافت .
ارائه کنندگان : محمد رحمنی و مهرداد رحمانی
دانلود پروژه های آماده اکسل و اکسس،مقالات ترجمه شده و افته خاص در رشته حسابداری