دانلود کتاب چنین گفت زرتشت نیچه ترجمه داریوش آشوری
چنین گفت زرتشت (به آلمانی: Also sprach Zarathustra) نام کتابی فلسفی و شاعرانه است که فریدریش نیچه فیلسوف و شاعر آلمانی آن را طی سالهای ۱۸۸۳ تا ۱۸۸۵ نگاشتهاست. شخصیت اصلی این رمان فلسفی شخصی به نام زرتشت است که نامش از زرتشت پیامبر گرفته شده است. نیچه در این کتاب عقاید خود را از زبان این شخصیت بیان داشته است. این کتاب که مهمترین اثر نیچه میباشد حاوی نظریاتی چون ابر انسان، مرگ خدا و بازگشت جاودانه به کاملترین صورت و مثبتترین معنی خود است.
زرتشت پس از ده سال عزلت در کوههای آلپ احساس میکند که میخواهد شهد خرد خویش را به انسانها بچشاند، پس به شهر فرود میآید؛ اما مردم به صدای برخاسته از الهام گوش نمیدهند، زیرا جز به کف زدن برای بندبازیهای یک بندباز توجه ندارند و به سخنان او که آنها را نمیفهمند میخندند. پس زردشت باید حواریونی برای خود برگزیند که بتواند گفتارهای خویش را که تحقیر آرمانهای کهن است و به سبک کتابهای مقدس کهن چون اوستا و انجیل میباشد، خطاب به آنها بیان کند. نخستین گفتار تمثیلی است با عنوان سه دگردیسی که در آن میتوان چگونگی تحول روح انسانی را درک کرد، از اطاعت که با نماد شتر نشان داده میشود گرفته تا نفی شدید که با نماد شیر مجسم میشود، و تصدیق محض که کودک تجسم آن است.
زردشت بار دیگر به عزلت کوهستان بازمیگردد؛ پس از ماهها و سالها وعظ خویش در مخالفت با ایدئالیستها را از سر میگیرد: زندگی باید پیروز شود و انسان با پیروزی بر خویش باید خود را از غریزه زیان بار اطاعت خلاص کند تا به تثبیت شادمانه اراده خویش برکشیده شود. پس مجادلات تازهای با کرنشگران ضعیف در مقابل ترس از خداوند، با نوعدوستان، کشیشان و پرهیزکاران، با کسانی که مساوات را موعظه میکنند، با دانشمندان، شاعرانی که خیالات واهی میآموزند و با سیاستمداران آغاز میشود. نیچه برخلاف این مجادلات، به صورت نوعی میانپرده، سه ترانه باشکوه از زردشت میسازد: ترانه شبانه که در آن سرشاری سعادت، که بیوقفه خواستار عطای آن است، ستایش میشود؛ بالاد که به ستایش زندگی در حالت طبیعی آن میپردازد؛ ترانه سوگواری که سرودی است در تعظیم قدرتطلبی. زردشت سرانجام پس از بزرگداشت خرد انسانی، به مثابه غفلت الاهی، و اعتماد به زندگی، یکبار دیگر دوستانش را ترک میکند.
زردشت پس از فهم آموزه بازگشت جاودانی، یعنی عالیترین صورت تصدیق، سومین بار خود را به انسانها مینمایاند و اینبار ناخودآگاهی خوشبختی را تمجید میکند؛ به ستایش قدرتهای طبیعی که طغیانشان شکل خشن و شگفتآوری از رضایت است میپردازد، پیروزی بر غم را میستاید و انسانها را دعوت میکند تا خود را از ثقل خویش رها سازند؛ زیرا در طریق خرد زردشت، باید سبک پا بود. سرانجام الواح نوین ارزشهای خود را تقریر میکند که به افتخار بیاخلاقی سازنده زندگی، مفاهیم کهن مبتنی بر اصل خیر و شر را زیر و زبر میکنند. اما زردشت اکنون دیگر به عزلت خویش بازگشته است. پس از سرگردانی دشوار در شک و تردید، به ستایش سرشاری روح خویش و زندگی میپردازد، و به نام شادی، ابدیت را فرامیخواند.
و سرانجام، آخرین بخش کتاب چنین گفت زرتشت نوعی وسوسه زردشت است. او در عزلت از فریادخواهی اضطرابآمیزی شگفتزده میشود: پس از اینکه به جستجو برمیآید به هفت مخلوق، برخورد میکند که تجسم نمادین باقیماندن ارزشهای کهن یا چهره مبدل ارزشهای نویناند: یک غیبگو که تجسم بیزاری از زندگی است؛ دو شاه دلزده از دروغین بودن قدرت؛ یک روح وسواسی مسموم از جهل خویش؛ یک جادوگر، برده خیالات تمامنشدنیاش؛ آخرین پاپ که از زمانی که خدا مرده است بیهدف سرگردان است؛ زشتروترین مرد جهان که از سر بغض و کینه خدا را کشته است؛ فقیر ارادی در جستجوی سعادت زمینی. این انسانهای برتر به نزد زردشت پناه بردهاند. بدینگونه ضیافت به افتخار ابرمرد آغاز میشود؛ ابرمردی که از میان توده مردم سربر میآورد و به این ترتیب به او توان تازهای میبخشد. اما همین که زردشت دور میشود میهمانان او خود را در چنگال نوعی اضطراب مبهم حس میکنند؛ آنها که نمیتوانند بدون خدا زندگی کنند خری میپرستند. اما زردشت غفلتاً بازمیگردد و این ننگ و رسوایی را پاک میکند و سپس ترانه سرمستی واپسین تصدیق ایمان به بازگشت ابدی را سرمیدهد. کتاب با روندوی زردشت که شعر فشرده و کوتاهی است پایان مییابد که در آن، همانند ترانه نیمه شب، از ابدیت ژرفِ ژرف طلب یاری میشود. بدینگونه سرگذشت زردشت در صبحگاه درخشان پایان میگیرد و به زودی نوبت به ظهور حواریون حقیقی او فرا خواهد رسید.
اثر علیرغم تنوع منابع (که از انجیل تا اشعار گوته و از لوتر تا کلمات قصار اخلاقیون فرانسوی را در برمیگیرد) اصالتی تام را حفظ میکند. نیچه توانست به حق نزد دوست خود روده به خود ببالد از اینکه با چنین گفت زردشت، زبان آلمانی را به سرحد کمال خود رساندهاست.
تاثیرات
کتاب چنین گفت زرتشت نیچه مستقیماً الهام بخش ریشارد اشتراوس (۱۹۴۹-۱۸۶۴)، موسیقیدان آلمانی، گردید که در ۱۸۹۶ «پوئم سمفونیک»ی به نام چنین گفت زردشت (اپرای ۳۰) ساخت که از درخشانترین آثار این نوع است.
عقایدی میان زرتشتیان و بومیان و عشایر کوه سبلان وجود دارد که این کوه محل بعثت زرتشت بوده است، که اشاره ی نیچه به پایین آمدن زرتشت از کوه ممکن است ملهم از آن نیز باشد.
وبسایت ایرانی دیتا ترجمه داریوش آشوری از کتاب چنین گفت زرتشت اثر نیچه را برای دانلود شما آماده کرده است، به امید آن که از خواندن آن لذت ببرید.