متن غزل زیبای دل میرود زدستم سروده حافظ شیرازی
غزل صاحبدلان یا دل میرود زدستم یکی از معروفترین غزلهای جواجه شمسالدین حافظ شیرازی است. حافظ شیرازی یکی از شاعران و غزلسرایان مشهور قرن هشتم هجری قمری در ادبیات ایران و یکی از سخنوران برجسته دنیا محسوب میشود که علاوه بر ایران در خارج از کشور نیز شیفتگان زیادی مثل گوته آلمانی دارد. غزل شماره 5 ایشان شعر صاحبدلان نام دارد که در کتب درسی سال دوم دبیرستان در تمامی رشتهها آمده است .
این غزل را خوانندگان زیادی مثل شهرام ناظری، غلامحسین بنان، محمدرضا شجریان و … با صدایی زیبا خواندهاند. این پست ادبیاتی از سایت ایرانی دیتا به ارائه متن شعر و غزل عاشقانه شماره 5 از دیوان حافظ شیرازی به نام صاحبدلان (دل میرود زدستم صاحبدلان خدا را …) اختصاص یافت .
متن غزل
دل میرود ز دستم، صاحب دلان، خدا را! دردا که راز پنهان خواهد شد آشکارا
کشتی شکستگانیم، ای باد شُرطه، برخیز! باشد که بازبینیم دیدار آشنا را
ده روز مهر گردون، افسانه است و افسون نیکی به جای یاران فرصت شمار یارا
در حلقه گل و مل، خوش خواند دوش بلبل هاتَ الصبوح هبوا، یا ایها السکارا!
ای صاحب کرامت! شکرانه سلامت روزی تفقدی کن، درویش بینوا را
آسایش دو گیتی تفسیر این دو حرف است: «با دوستان مروت، با دشمنان مدارا»
در کوی نیک نامی ما را گذر ندادند گر تو نمیپسندی تغییر کن قضا را
آن تلخوَش که صوفی اُم الخبائِثَش خواند اشهی لَنا و احلی، مِن قُبله العُذارا
هنگام تنگدستی در عیش کوش و مستی کاین کیمیای هستی، قارون کند گدا را
سرکش مشو که چون شمع از غیرتت بسوزد دلبر که در کف او موم است سنگ خارا
آیینه سکندر جام می است بنگر تا بر تو عرضه دارد احوال ملک دارا
خوبان پارسیگو بخشندگان عمرند ساقی بده بشارت رندان پارسا را
حافظ به خود نپوشید این خرقه می آلود ای شیخ پاکدامن، معذور دار ما را