تأویل عصیان و توبه آدم علیه السلام در اندیشه عرفان اسلامی

توبه آدم یک اصطلاح مشهور بین آدمیان است. از جمله مباحث محققان امروزی بازنگری دیدگاه های عرفا و داستان انبیاء در ادبیات عرفانی است. آدم (ع) نخستین انسان است که خداوند او را از خاک آفرید. نام او 25 بار در قرآن کریم آمده است. در روایات اسلامی آمده است، آدم و حوا پس از نافرمانی و تناول از میوه ممنوعه از بهشت رانده شدند و پس از هبوط، آدم به سرزمین هندوستان افتاد و حوا به سرزمین جده فرود آمد. مقاله حاضر می کوشد موضوع عصیان و توبه حضرت آدم (ع) را از دیدگاه قرآن کریم و متون مقدس و عرفان اسلامی بررسی کند .

داستان زندگی حضرت آدم (ع) و ماجرای هابیل و قابیل

زندگاني حضرت آدم (ع)

خداوند فرشتگان را آفريد و فرشتگان به پرستش خداوند مشغول بودند،وخدا روي زمين گياهان و جانوران را پديد آورد.در آن موقع ،روي زمين ،هيچ آدمي زندگي نمي كرد.روزي خداوند به فرشتگان فرمود:«مي خواهم در روي زمين نماينده اي خلق كنم و از خاك،آدمي بسازم كه از همه ي موجودات دانا تر باشد.»

فرشتگان سوأل كردند :«آيا مي خواهي كساني را كه خلق كردي كه بر روي زمين فساد كنند و خون يكديگر را بريزند در حالي كه ما تو را عبادت مي كنيم؟»

خداوند در جواب فرمود:«من مي دانم چيزي را كه شما نمي دانيد.»

فرشتگان به خاطر اين سوأل بي جاي خود سالها به استغفار و توبه مشغول شدند و از خطا و اشتباه خود آمرزش خواستند.و به همين منظور گفتند:«پروردگارا تو منزّهي و ما جز آنچه به ما تعليم كرده اي علمي نداريم و به راستي كه تو دانا وحكيمي.»