حمله عید تت (قسمت پایانی)

حمله

” آسمان را سوراخ کن، زمین را بلرزان”
– پیامی که به نیروهای کمونیست ویتنامی داده شد و رمز شروع  بزرگترین نبرد تاریخ این کشور بود.

حمله عید تت (قسمت سوم)

آماده نبودن متحدین T سوء ظن ها و انحرافات
نشانه های قریب الوقوع عملیات کمونیست ها برای حمله عید تت در میان دستگاههای جمع آوری اطلاعات متحدین در سایگون بی توجه نماند. در اواخر تابستان و پاییز 1967 هر دو قسمت سازمان های اطلاعاتی ویتنام جنوبی و ایالات متحده سرنخ هایی بدست آوردند که نشان از تغییر در برنامه ریزی استراتژیک کمونیست ها می داد. در اواسط ماه دسامبر، شواهد و دلایل متعدد، بسیاری را در واشنگتن و سایگون متقاعد کرد که رویداد بزرگی در جریان است. در طول سه ماه آخر سال سازمان های اطلاعاتی نشانه هایی از ایجاد یک ارتش بزرگ کمونیستی مشاهده کرده بودند. علاوه بر اسناد بدست آمده از دشمن (به عنوان مثال، یک نسخه از قطعنامه 13 در اوایل اکتبر بدست آمد )، مشاهدات عملیات لجستیکی دشمن نیز کاملا واضح بود : در ماه اکتبر تعداد کامیون های مشاهده شده به سمت جنوب از طریق لائوس به طور متوسط از ماهانه 480 به 1116 عدد شروع به افزایش کرد. تا ماه نوامبر این تعداد به 3823 و در ماه دسامبر به 6315 عدد رسید.

حمله عید تت (قسمت دوم)

ویتنام شمالی ، سیاست ‌های حزب

برنامه ریزی در هانوی برای حمله عید تت در زمستان و بهار سال 1968 در اوایل سال 1967 آغاز شده بود و تا اوایل سال بعد ادامه یافت. به گفته منابع آمریکایی، بی میلی شدید میان مورخان ویتنامی به بحث در مورد فرایند تصمیم گیری که به حمله و قیام عمومی منجر شد، حتی در دهه های بعد از واقعه وجود دارد. در نوشته های رسمی ویتنامی‌ها معمولاً، تصمیم به انجام حمله تت به عنوان یک نتیجه از عدم درک آمریکا برای پیروزی سریع در جنگ، شکست آمریکا از بمباران علیه ویتنام شمالی و احساسات ضد جنگی که ایالات متحده را فرا گرفته بود ارائه شده بود با این حال، تصمیم به انجام این حمله به طور کلی  بسیار پیچیده تر بود.

 حمله عید تت (قسمت اول)

حمله تت (The Tet Offensive) یکی از بزرگترین عملیات‌های نظامی جنگ ویتنام بود که  در تاریخ 30 ژانویه سال 1968 توسط نیروهای ویت کنگ و ارتش ویتنام شمالی در مقابل نیروهای ویتنام جنوبی، ایالات متحده و متحدان آنها انجام شد. این لشکر کشی شامل حملات اعجاب آوری بر علیه مراکز فرماندهی و کنترل نظامی و غیر نظامی در سراسر ویتنام جنوبی بود.
کمونیست‌ها موجی از حملات را در ساعات آخر شب 30 ژانویه در مناطق تاکتیکی سپاه اول و دوم ویتنام جنوبی انجام دادند. این حمله های اولیه به اقدامات گسترده دفاعی منجر نشد. هنگامی که عملیات اصلی کمونیست‌ها صبح روز بعد شروع شد در سراسر کشور پخش و به خوبی هماهنگ شده بود. در نهایت بیش از 80،000 نیروی کمونیست در بیش از 100 شهر و شهرستان، از جمله 36 تا از 44 مراکز استان‌ها، پنج مورد از شش شهرستان مستقل 72 تا از 245 منطقه شهری قابل توجه و جنوب پایتخت درگیر شدند. این حمله بزرگترین عملیات نظامی انجام شده توسط هر دو طرف تا آن نقطه از جنگ بود.